روماني

تاريخ روماني
سرزميني كه امروزه بنام روماني معروف است ابتدا داچيا ناميده مي شد. عمده ساكنان آن از منطقه تراچ در يونان بودند كه يونانيها آنها را بنام گتاي مي شناختند. بين سالهاي 101 تا 106 ميلادي سرزمين داچيا توسط ترايان، امپراطور روم، فتح و تبديل به يكي از استانهاي اين امپراطوري شد. در سال 270 ميلادي امپراطوري روم نيروهاي خود را از داچيا عقب كشيد اما تعدادي از روميها ترجيح دادند در اين منطقه بمانند، لذا تحت نفوذ روميها مردم داچيا زبان لاتين را انتخاب كردند. در طي هزار سال پس از آن اين منطقه مورد هجوم هونها، اسلاوها و بلغارها قرار گرفت. اسلاوها در قرن چهارم مسيحيت را به اين منطقه آوردند و با اقامت در روماني و مبادرت به ازدواج با ساكنان داچيا موازنه نژادي قبلي در داچيا را متحول نمودند. بتدريج اسلاوها تبديل به يك گروه نژادي قوي شده و به ولاحها معروف شدند. در قرن نهم ميلادي بلغارها ساختار شرقي مذهب ارتدوكس را در اين منطقه رواج دادند.
در سال 1003 ميلادي شاه اشتفان اول از مجارستان كنترل خود را براغلب بخشهاي ترانسيلوانيا (مناطق مركزي و شمالغرب فعلي روماني) اعمال نمود و در قرن 13 مجارستان ساكسونها و قبائلي از آلمانيها را به اين منطقه انتقال داد تا نفوذ و كنترل خود بر آنجا را مستحكم نمايد. در اواسط قرن 13 تحت فشار مجارها تعداد زيادي از ولاحهاي ساكن ترانسيلوانيا به مناطق جنوبي و شرقي كوههاي كارپات مهاجرت نموده و در آنجا استان والاچيا و سپس استان ملداويا را ايجاد كردند كه توسط شاهان محلي و تحت نفوذ مجارستان و بعضا لهستان اداره مي شدند. در قرن 15 عثماني حمله خود به منطقه والاچيا را آغاز نموده و اين ناحيه را تحت كنترل خود درآورد اما اين كنترل تا سال 1526 كه عثماني مجارستان را شكست داد غيرمستقيم بوده و تغييري در دين، سرزمين و مديريت منطقه نداد. در اواخر قرن 16 يكي از حكام محلي والاچيا بنام ميخائيل شجاع برعليه عثماني قيام نموده و توانست براي مدتي كوتا ه والاچيا، ملداويا و ترانسيلوانيا را متحد نمايد. اگرچه اين دوران طولي نكشيده و با مرگ ميخائيل شجاع در سال 1601 مجددا عثمانيها بر والاچيا و ملداويا و مجارها بر ترانسيلوانيا مسلط شدند اما همين حركت حاكم مزبور سبب شد زمينه تحركات بعدي جهت متحد نمودن بخشهاي مختلف سرزمين روماني ايجاد شود.
تاريخ منطقه ملداوياي روماني نيز شبيه والاچيا مي باشد. عثمانيها پس از تسلط بر والاچيا، ملداويا را هم تحت كنترل خود درآوردند اما قبل از آن اين منطقه تحت نفوذ مجارها و لهستانيها بود. اشتفان بزرگ، يكي از حكام محلي ملداويا، در سالهاي 1457 تا 1504 مبارزات سختي را عليه عثمانيها انجام داده و همراه با ميخائيل شجاع بعنوان قهرمانان ملي روماني در تاريخ اين كشور معروف شدند. از ابتداي سال 1700 ميلادي نفوذ عثمانيهادر منطقه روبه كاهش نهاد و در قرن 18 كاترين بزرگ روسيه، مسكو را حامي تمامي ارتدوكسهاي تحت نفوذ عثماني اعلام و والاچيا و ملداويا را تحت نفوذ خود درآورد.
در پي جنگهاي متعدد روسيه و عثماني ، مسكو امتيازاتي را در خصوص روماني از تركها گرفت ، از جمله اينكه طي قرارداد بوكارست (1812) روسيه منطقه باسارابي در ملداوي را به خاك خود ملحق ساخت و در قرارداد آدريانوپل (1829) نيز والاچيا و ملداويا تحت الحمايه روسيه قرار گرفت. از اوايل 1800 جنبشهايي در ملداويا و والاچيا صورت گرفت كه مرتبا توسط روسيه و عثماني سركوب مي شد و نهايتا در قرارداد پاريس (1856) كه در پايان جنگهاي كريمه ميان روسيه و عثماني به امضا رسيد، خرجگزاري ملداويا و والاچيا به عثماني مورد تاكيد قرار گرفت و روسيه هم بسارابي جنوبي را به ملداويابازگرداند. در سال 1857 شوراهاي حاكميت والاچيا و ملداويا راي به اتحاد اين دو منطقه دادند كه زمينه را براي وحدت آنها با ترانسيلوانيا فراهم نمود. در سال 1878 و در پي جنگ روسيه و عثماني كنترل 500 ساله عثماني بر والاچيا و ملداويا خاتمه يافت و در همان سال طي كنفرانس برلين استقلال روماني به رسميت شناخته شد، بسارابي جنوبي به روسيه داده شد و در عوض منطقه دوبروجاي شمالي از بلغارستان گرفته شد و به خاك روماني ملحق گرديد. در سالهاي 1912 و 1913 دو جنگ در بالكان درگرفت كه روماني با ورود به جنگ دوم بالكان منطقه دوبروجاي جنوبي را هم از بلغارستان گرفته و بخاك خود افزود. در سال 1914 كارول اول كه مدتي بر روماني حكمفرمائي كرده بود درگذشت و نوه اش فرديناند اول بجاي او نشست. در ابتداي جنگ جهاني اول روماني اعلام بيطرفي كرد اما در آگوست 1916 به متفقين پيوست و پس از پايان جنگ ترانسيلوانيا، بخشي از بنات ومارامورش را از مجارستان، بوكووي